Overdenkingen

Hier verschijnt iedere maand de overdenking uit NieuwsBRON, het kerkblad van onze gemeente.

 

Overdenking

Mei 2015 - ds. W Lolkema

Ik ben geen goed spreker! (Exodus 4: 10-17)

 

God laat zich kennen!

Op zoek naar een tweede lezing voor een kerkdienst in De Meiboom te Krabbendijke kwam ik dit bijzondere gedeelte uit Exodus 4 tegen. In de Bijbel staat het in de buurt van het prachtige hoofdstuk Exodus 3, waarin God de Heer tot Mozes spreekt vanuit het brandend braambos, dichtbij de berg Horeb. God maakt zich daar bekend aan Mozes: Ik ben die Ik ben. Zo werd de GodsNaam vertaald in de NBG-vertaling 1951. In de NBV-2004 is de Naam nog beter vertaald. Die vertaling doet m.i. meer recht aan de rijkdom van de bijbels-Hebreeuwse taal: Ik ben die er zijn zal. Met andere woorden: ik ben de God van alle tijden. Op Mij kun je rekenen! En met deze grootse belofte mag Mozes op weg gaan. Naar de Israëlieten, die in Egypte zwaar onderdrukt worden. Naar de machtige Farao, die de eindverantwoordelijke is voor deze beroerde situatie.

 

De bezwaren van Mozes

Maar ondanks die prachtige belofte van God de Heer maakt Mozes bezwaar. De Israëlieten zullen me niet geloven! En ik ben geen goed spreker. Al zijn leven lang worstelt Mozes met die handicap - zegt hij. Hij spreekt onduidelijk en moeilijk. Ik ken zo’n soort reactie wel van gemeenteleden (en soms van mezelf), uit de bijna 29 jaar dat ik nu dit werk als dominee doe. Met een zekere regelmaat benader ik gemeenteleden met de vraag of zij misschien een taak in het kerkenwerk op zich willen nemen. Vaak staan we eerder stil bij wat we niet kunnen dan bij wat we wel kunnen, merk ik dan. Wat is dat toch met ons? Inmiddels heb ik geleerd dat je beter kunt beginnen bij iemands gaven dan bij die o zo belangrijke vacatures. Maar dat terzijde. Denk eens aan David! Hij had verschillende grote broers en hij was zelf de jongste. Toch is hij de grootste koning van Israël geweest. Denk eens aan Paulus! Hij had een doorn in het vlees. Wat dat precies is geweest, weten we niet. Misschien wel een oogziekte. Maar juist hij heeft onvoorstelbaar veel betekend voor de opbouw van de jonge kerk. Denk eens aan Jeremia! “Ik kan het woord niet voeren, ik ben te jong.” Jeremia heeft geworsteld met zijn roeping, maar heeft toch heel veel betekend voor het volk Israël.

 

Een machtige en praktische God!

God maakt Mozes duidelijk dat Hij hem heeft geschapen zoals hij is. Wie heeft Mozes immers een mond gegeven? God Zelf toch zeker? Dan wil God hem ook gebruiken zoals Hij hem heeft geschapen! 1-0 voor God. En Aäron kan heel goed spreken. Hij kan toch zeker de mond van Mozes zijn? 2-0 voor God. En – zegt God: Ik ben bij jullie en maak duidelijk wat je moet zeggen en doen. 3-0! Dat is de macht en het praktisch inzicht van onze God: Hij zweeft niet ergens hoog in de wolken vanwaar Hij af en toe eens een filosofische uitspraak doet waarover we dagen moeten nadenken voordat we er ook maar iets van snappen. Hij denkt en doet mee. Hij deelt ons leven. En om dat extra-duidelijk te maken heeft Hij zijn eniggeboren Zoon onze Here Jezus naar deze wereld gestuurd.

 

Mens zijn en gemeente zijn

En zo zijn wij samen gemeente in deze wereld. En zo leiden wij ons persoonlijk leven. Met Hem als steun in onze rug die ons leven draagt en onze schreden richt. En die ons heeft geschapen! Het roept natuurlijk de spannende vraag op hoe u of jij naar jezelf kijkt. Waar ben je goed in? Wat is je (zoals we dat noemen) zelfbeeld? Laten we daarmee beginnen, het benoemen van onze kwaliteiten, ook al lijken ze misschien maar beperkt. En dan komt de volgende vraag: welke talenten zou u verder willen ontwikkelen? En als de kerk misschien ook een graantje mag meepikken: hebt u/ heb jij talenten die we misschien in onze Gemeente ‘De Levensbron’ zouden kunnen gebruiken? We zijn blij met veel vrijwilligers die nu een bende kerkenwerk verzetten! Maar het is altijd goed om zoveel mogelijk taken te verdelen over zoveel mogelijk schouders.

 

Dank je wel, Mozes!

Eigenlijk vind ik het dus wel gaaf dat Mozes problemen maakt in Exodus 4. Want daardoor leren we hem kennen als mens. En we leren nog beter onze God kennen. En… we leren onszelf kennen. Onze mogelijkheden en onze kansen. En de belofte blijft voor altijd van kracht: Ik ben die er zijn zal.

Daar kunnen we het mee doen.

W. Lolkema.


 

Archief