Overdenkingen

Hier verschijnt iedere maand de overdenking uit NieuwsBRON, het kerkblad van onze gemeente.

 

Overdenking

Februari 2015 - Jeannette Bolle

Deze keer een overdenking uit Woord en Dienst, januari 2015.

 

Een complementair duo

In januari/februari worden in veel gemeenten ambtsdragers bevestigd en herbevestigd. Vanuit dat perspectief wordt uit Exodus 4:27-5:9 een moedgevend en beloftevol gedeelte aangestipt door Kees van de Berg. Omdat ook in onze gemeente op 15 februari gemeenteleden bevestigd en herbevestigd worden wil ik graag een samenvatting geven van dit schrijven.

Mozes en Aaron

Mozes ziet er tegenop om in zijn eentje naar Egypte te gaan, naar het hof van de farao, met Gods bevel om zijn volk te laten gaan. Mozes had al aangegeven dat hij geen spreker was en God gevraagd of hij iemand anders wilde sturen. Toen was God kwaad geworden; ”Je hebt toch een broer, de Leviet Aaron! Ik weet dat hij welbespraakt is. Hij is al naar je onderweg(…). Hij zal jouw mond zijn.”(Ex.4:14-15). En zo gaan zij samen op weg naar Egypte. Mozes de geroepen leider, maar wel met de nodige aarzelingen en Aaron die hem zal steunen en die zijn spreekbuis zal zijn. Tegen het volk Israël is het Aaron die spreekt. Maar tegen Farao spraken zij samen. Hier is het echt een tweemanschap, een complementair duo.

Iedereen anders

Is dat niet vergelijkbaar met de roeping en zending van de discipelen. Markus 6 schrijft dat Jezus zijn discipelen uitzendt, twee aan twee, net als Mozes en Aaron. Niet ieder voor zich maar samen. Samen als getuigen, iemand die het zelf ook maar gehoord en ontdekt heeft en die wat hij ontvangen heeft weer mag doorgeven. En juist daarin kun je elkaar aanvullen. Neem die discipelen. Ieder was weer anders; Petrus, haantje de voorste, vurig en assertief en Johannes, bescheiden, zachtmoedig. Mattheus de ex-tollenaar en Simon de Zeloot, de ex-vrijheidsstrijder. Enzovoort.

Elkaar gegeven

Met het oog op onze kerkelijke situatie moet de schrijver denken aan de ouderling en diaken. Het bevestigingsformulier maakt dat onderscheid ook; ‘samen de gelovigen toerusten tot getuigenis en dienst in de wereld en tot opbouw van het lichaam van Christus.’ Samen mensen dienen als ouderling en diaken, binnen en buiten de kerk, geestelijk en materieel. En onder de ouderlingen is er opnieuw een tweevoud; de ouderling en ouderlingkerkrentmeester. Samen de gemeente dienen en haar Heer dienen in het omzien naar elkaar, in de verantwoordelijkheid voor de eredienst en het vormingswerk, maar ook in het zoeken naar mogelijkheden om dat vorm te kunnen geven.

Is er in dit verband niet nog een tweetal: ambt en gemeente? Het ambt is er voor de gemeente: dienstbaar en leidinggevend, participerend en soms vooropgaand. Tegelijk komt het ambt op uit de gemeente. Ambt en gemeente zijn elkaar gegeven en hebben elkaar nodig. Om profetisch en priesterlijk kerk te kunnen zijn, prikkelend en uitdagend, en tegelijkertijd verbindend en verzorgend. Dichtbij God, dichtbij mensen.

 

Niet alleen

We staan er niet alleen voor. Kijk om je heen; allemaal broeders en zusters. Als een Aaron en Mozes, als medediscipel en als reisgenoot. Als een medegetuige. Of zoals Inge Lievaart het dicht;

 

Niet jij alleen

niet die ander alleen

of ik

mocht Gods roepen verstaan

ontdekken dat Hij van ons houdt

 

Niet jij alleen

niet die ander alleen

vond zich opgestaan

en beschaamd en verbaasd

teruggekeerd

op weg naar de Vader gegaan.

 

Voor ik verstond

had een ander verstaan

en verteld hoe die Stem hem vond

voor jij ontstond

was de kerk ontstaan

op het roepen van Gods mond

we horen bijeen

en ook jij op jouw beurt

geef je het door

het geheim van Gods blijvend verbond?


 

Archief