Overdenkingen

Hier verschijnt iedere maand de overdenking uit NieuwsBRON, het kerkblad van onze gemeente.

 

Overdenking

Oktober 2022 - Pastor Erik Tramper

 Ziende op Hem

51Toen de tijd naderde dat Jezus in de hemel zou worden opgenomen, ging Hij vastberaden op weg naar Jeruzalem. 52Hij stuurde boden voor zich uit. In een Samaritaans dorp, waar ze kwamen om zijn komst voor te bereiden, 53wilden de dorpelingen Hem niet ontvangen, omdat Jeruzalem het doel van zijn reis was. 54Toen de leerlingen Jakobus en Johannes merkten dat Jezus niet welkom was, vroegen ze: ‘Heer, wilt U dat wij vuur uit de hemel afroepen dat hen zal verteren?’ 55Maar Hij draaide zich naar hen om en wees hen streng terecht. 56Ze gingen verder naar een ander dorp.57Terwijl ze hun weg vervolgden, zei iemand tegen Hem: ‘Ik zal U volgen waarheen U ook gaat.’ 58Jezus zei tegen hem: ‘De vossen hebben holen en de vogels hebben nesten, maar de Mensenzoon heeft geen plaats waar Hij zijn hoofd te ruste kan leggen.’ 59Tegen een ander zei Hij: ‘Volg Mij!’ Maar deze zei: ‘Heer, sta me toe eerst terug te gaan om mijn vader te begraven.’ 60Jezus zei tegen hem: ‘Laat de doden hun doden begraven, maar ga jij op weg om het koninkrijk van God te verkondigen.’ 61Weer een ander zei: ‘Ik zal U volgen, Heer, maar sta me toe dat ik eerst afscheid neem van mijn huisgenoten.’ 62Jezus zei tegen hem: ‘Wie de hand aan de ploeg slaat en achterom blijft kijken, is niet geschikt voor het koninkrijk van God.’

 

Toen ik bovenstaande voor het eerst las, schokte het mij. Jezus roept mensen persoonlijk op om Hem te volgen op de weg naar Jeruzalem, en verwacht daarbij een radicaliteit die mij de wenkbrauwen doet fronsen. Het kan toch niet waar zijn dat we geen afscheid van onze ouders mogen nemen, het kan toch niet waar zijn dat we niet mogen rouwen. Precies midden in het Johannes evangelie staat dat Jezus weende. Jezus rouwde over de dood van zijn vriend Lazarus. Jezus stond bij het graf van zijn vriend in tranen. De tijd stond even stil. Jezus stond stil bij de dood van zijn vriend. En hoe opmerkelijk, dit was tijdens zijn reis op weg naar Jeruzalem. De dood en de opstanding van Lazarus was een teken dat heen mocht wijzen naar de dood en de opstanding van Jezus zelf.

Natuurlijk mogen wij stilstaan bij de dood van onze geliefden. Natuurlijk mogen wij stilstaan bij wat er is gebeurd. Natuurlijk mogen wij gedenken. Geloven is immers in basis ook een gedenken. ‘Doe dit tot mijn gedachtenis’, zegt Jezus tegen zijn discipelen (trouwens ook op diezelfde reis naar Jeruzalem). Als gemeente mogen wij blijven gedenken zoals we bijvoorbeeld jaarlijks ook doen in onze voleindingsdienst ofwel de gedachtenis dienst. Dat is goed, we mogen en moeten de namen van onze geliefden die overleden zijn blijven herinneren. Ook bij ons in Rilland is dit altijd een mooie en warme dienst.

 

Jezus roept ons in het Bijbelgedeelte uit Lukas 9 op, om onze ogen op Hem gericht te houden. Jezus roept ons op om vanuit onze positie waar we zijn, vooruit te kijken naar Hem. We moeten ons niet laten belemmeren door wat in het verleden gebeurd is. Het achteromkijken kan ons namelijk verlammen, verlammen in verdriet, in schaamte, in verbittering, in pijn. Wat er ook gebeurd is in je leven, hoe diep je ook verwond bent, hoe teleurgesteld je ook bent, wat je ook aangedaan is of wat anderen je ook aangedaan hebben. Je mag vooruit kijken, door je om te draaien, je om te keren en steeds naar Jezus te kijken die ons voorgaat. We mogen onze pijn, ons verdriet, onze schuld en onze schaamte neerleggen bij het kruis op Golgotha. We mogen dat als mens doen en we mogen dat als gemeente doen. Onze lasten neerleggen daarbij ziende op Hem.

 

In Hansweert hebben we in 2019 het kerkgebouw van de protestantse gemeente verkocht. Een gebouw dat meer dan 100 jaar dienst heeft gedaan als huis van gebed. De sluiting en verkoop van het kerkgebouw heeft veel verdriet, veel tranen en veel boosheid met zich meegebracht. Het heeft onze protestantste gemeente in Hansweert Schore verwond.
Zoals nu besloten is en bekend gemaakt is, zal ook het RK kerkgebouw aan de erediensten onttrokken worden. Dit zal begin 2023 plaatsvinden. Ook nu is er weer veel verdriet, zijn er veel tranen en zijn veel mensen teleurgesteld. Er is sprake van rouw. Ongeveer een jaar geleden is er tijdens een oecumenische dienst in Hansweert, waar ik in voor mocht gaan, het idee ontstaan om een Oecumenische pioniersplek in Hansweert te starten. Inmiddels hebben we met een kleine groep van ongeveer 12 mensen (zowel mensen vanuit RK traditie en als ook mensen vanuit PKN traditie) een initiatiefgroep gevormd om samen te gaan pionieren. We zijn begonnen met een haalbaarheidsonderzoek en gaan dat daarna verder concreet samen uitwerken. Over enkele maanden willen we een groot onderzoek gaan houden onder de bevolking van Hansweert. We gaan het dorp in en om zoveel mogelijk mensen persoonlijk te vragen wat we voor hun kunnen gaan betekenen. We zijn daar dus aan het bouwen aan een nieuwe vorm van gemeente zijn. En als initiatiefgroep hebben we hier geloof voor. Iedere maandelijkse bijeenkomst starten we met een tijd van bezinning waarbij we samen stil worden, samen zingen, samen bidden, samen uit de bijbel lezen. Wat mij opgevallen is, is dat wanneer we samen vooruit kijken we goed koers kunnen houden. Maar tijdens de momenten dat we te veel achteromkijken verliezen we koers, verliezen we moed en verliezen we kracht. En natuurlijk moet er ook ruimte zijn om te rouwen, met name ook voor onze RK broeders en zusters. Maar steeds weer is het belangrijk dat we voorruit kijken ziende op Jezus en ziende wat ons daarin samenbindt en kracht geeft om het goede te doen voor de inwoners van Hansweert op weg naar ‘Jeruzalem’.

 

Vorige week hebben we in onze gemeente ‘De Levensbron’ weer een eerste bijeenkomst gehad om de groeigroep-bijbelgesprekskring op te starten. Aan het eind van die avond waar we ook samen met en voor elkaar hebben gebeden zei iemand: “Dit heb ik nu zo gemist tijdens de tijd dat dit niet meer kon door de Corona. Dit heb ik zo gemist, wat is dit fijn zo samen, wat hebben we dit ook nodig als gemeente. Samen gemeente zijn. Voor elkaar bidden. Elkaar bevragen, naar elkaar luisteren. Er voor elkaar willen zijn. Er voor elkaar mogen zijn.”

 

Jezus roept ons op als gemeente om ziende op Hem op pad te gaan. En wanneer we kijken naar Jezus dan mogen we iets moois ontdekken. Als je vooruitkijkt ziende op Hem dan dringt het steeds beter tot je door dat je door Hem gezien bent. Je gaat de ogen van Jezus ontdekken die jou zien, die jou liefdevol aankijken. Je gaat de ogen van Jezus ook ontdekken in de ogen van je broeders en zusters. Van aangezicht tot aangezicht, op weg naar Jeruzalem. Onderstaand lied uit de Johannes de Heer bundel zingt ervan.

Zie slechts op Hem                        JdH133           

Hij die rustig en stil zich steeds voegt naar Gods wil,
Hem in alles vertrouwt en gelooft.
Die slechts hoort naar Zijn stem, zich geheel geeft aan Hem,
smaakt een vreugde, die nimmer verdooft.

Zie slechts op Hem, volg gehoorzaam Zijn stem,
blijf maar rustig vertrouwen, altijd ziende op Hem.

Blijf getrouw tot de dood, zorg in voorspoed of nood
dat toch nimmer het vuur in u doov’.
Wat Hij zegt moet gedaan, waar Hij zendt, moet gij gaan,
geen bezwaren, vertrouw en geloof.

Zie slechts op Hem, volg gehoorzaam Zijn stem,
blijf maar rustig vertrouwen, altijd ziende op Hem.

O, hoe groot is ’t genot, als men wandelt met God,
hier door ‘t leven gaat, eerlijk, oprecht.
Als in droefheid of vreugd’ men in Hem zich verheugt
en zijn al op ‘t altaar heeft gelegd.

Zie slechts op Hem, volg gehoorzaam Zijn stem,
blijf maar rustig vertrouwen, altijd ziende op Hem.


Met vriendelijke groet,
Erik


 

Archief