Overdenkingen

Hier verschijnt iedere maand de overdenking uit NieuwsBRON, het kerkblad van onze gemeente.

 

Overdenking

Juni 2022 - Jenny Zwijnenburg

 

Zo spreekt de profeet Jeremia:

 

Als ik denk: Ik wil hem niet meer noemen,
niet meer spreken in zijn naam,
dan laait er in mijn hart een vuur op,
dan brandt het in mijn gebeente.
Ik doe moeite om het in bedwang te houden,
maar ik kan het niet.

 

De profeet Jeremia heeft het zwaar. Steeds als hij de mensen wil vertellen wat God van hen vraagt lachen ze hem uit.

 

De moed zakt hem in de schoenen en hij denkt: ik stop ermee. Ik doe het niet meer. Hij haalt op deze manier weinig vreugde uit zijn profeet-zijn. Jeremia klaagt, spreekt het volk aan op hun afgoderij en sociaal onrecht maar spreekt ook van hoop. Steeds als hij denkt: ik stop!  Ik hou ermee op. Ik vertel de mensen niet meer over God. Ik spreek niet meer in Zijn Naam. Maar hoezeer hij ook zijn best doet, het lukt hem niet. Hij wil zich met alle geweld stilhouden, maar hij kan het niet. Er laait een vuur op binnen in hem, dat hij niet kan blussen. Het vuur zoekt altijd een uitweg. Als het niet geblust wordt slaat het naar buiten. Jeremia doet er alles aan om dat vuur onder controle te houden. Maar hij slaagt er niet in. De gloed in zijn binnenste is ondragelijk. Het woord moet naar buiten. Die drang is zo sterk. Hij moet wel over en namens God spreken. En midden in de aanvechting en tegenstrijdigheden valt Jeremia terug op God zelf. De Rots in de branding. Zijn Rots in de branding

 

Vuur. Fascinerend is vuur. We hebben in ons gezinshuis een keer bijna brand gehad. Een jongere wilde weleens ontdekken hoe het eruit ziet als hij de inhoud van zijn prullenbak in brand zou steken. Binnen de kortste keer ging het brandalarm af. Vuur kan dus gevaarlijk zijn. Vuur zoekt een uitweg. Vuur wil zich verspreiden. Wat een ontdekking was dat voor hem.

 

Vuur. We kunnen in vuur en vlam staan voor het evangelie. We kunnen in vuur en vlam staan voor ons werk, voor dat waar we in geloven in ons leven. Dat kan op allerlei gebieden. En dan kunnen we soms ontmoedigd raken. Dan kunnen we zomaar het vuur kwijtraken en slaat de lauwheid toe. Maar God weet wie we zijn. En Hij heeft ons iets te bieden. De Geest van kracht en liefde. Laten we ons enthousiasme niet kwijtraken. 

 

Laten wij ons ontmoedigen door dat wat in ons leven of in de wereld gebeurt? Of zoeken we steeds weer het contact met God. Zitten we in de kerk omdat we een traditie in ere willen houden, of zoeken we de ontmoeting met God? Zijn we lauw geworden. Staan we niet meer in vuur en vlam om de blijde boodschap door te geven. Of zijn we vol passie voor God en onze naaste en laait het vuur op in ons hart.

 

Vuur. Vuur wakkert aan als er veel wind is. Het vuur blijft branden als we, tegen de stroom in, volhouden in kracht en liefde. Tegen alles wat we om ons heen zien gebeuren, en we soms denken: Waar is God? Herkent u die worsteling? Het gevecht met jezelf, de wereld, de kerk ja zelfs met God zelf? Gelukkig mag die ruimte er zijn. God kent onze worsteling. Laten we daarom heel dicht bij Hem blijven. Zodat het vuur van Gods Geest steeds weer mag worden aangewakkerd. Zodat het evangelie van de blijde boodschap van Gods liefde voor deze wereld en de redding door zijn Zoon Jezus Christus als een lopend vuurtje door ons dorp mag gaan. Wat een wonder zal dat zijn.


 

Archief