Overdenkingen

Hier verschijnt iedere maand de overdenking uit NieuwsBRON, het kerkblad van onze gemeente.

 

Overdenking

Maart 2022 - Laurens Poesiat

 

Overdenking: Terug naar de kerk!

 

Terug naar de kerk. Het eerste waar ik aan denk bij dit thema is hoe de maatregelen die getroffen werden om de corona pandemie onder controle te houden, de gang naar de kerk letterlijk hebben geblokkeerd. Daarmee ook het gemeente zijn een stuk lastiger hebben gemaakt. Het is eens te meer gebleken dat wanneer we elkaar niet regelmatig zien of spreken, het aandacht hebben voor elkaar en het met elkaar één zijn, veel minder vanzelf gaat. Het is te danken aan de inzet, creativiteit, doorzettingsvermogen en volhardendheid van velen waardoor we deze periode digitaal de Erediensten hebben kunnen blijven vieren. Daarmee werd toch iedere week weer dat ene speciale moment op zondag gecreëerd waarin we ons met elkaar verbonden konden voelen door het woord van God. Ook op de dagen door de week zijn er tal van mensen actief gebleven om contact te houden met elkaar en met onze broeders en zusters die echt even aandacht en steun nodig hadden. Voor deze inzet kunnen we alleen maar dankbaar zijn, en dat zijn we ook!

Terug naar de kerk. Het kan en mag weer. We zien gelukkig dat de kerkdiensten weer (voorzichtig) door meer mensen bezocht worden. Voor Martine en mij is het bijzonder om, na bijna twee jaar lid van De Levensbron te zijn, alsnog nieuwe gezichten in de kerk te zien. Prachtig!

Terug naar de kerk. Het is niet alleen fijn dat het kan, maar ook broodnodig dat het gebeurt. Niet alleen om op zondag gezamenlijk in volle overtuiging de dienst te vieren. Maar vooral ook om met elkaar 7 dagen per week, 52 weken per jaar, gemeente van Christus te zijn.

 

Om de gaten die er de afgelopen twee jaar ook zijn ontstaan, zowel financieel als in termen van het samen gemeente zijn, weer te dichten.

Terug naar de kerk. Om met vernieuwde energie en inzet De Levensbron weer een plek te laten zijn in Rilland waar iedereen zich welkom weet. Waar we met elkaar de grootsheid van Christus en het Geloof kunnen vieren. Van waaruit wij onze medemens kunnen laten zien waarom wij geloven, en wat een rijkdom dat is.

Terug naar de kerk. Om onze zorgen te delen over het barbarisme wat gaande is in Oekraïne. Om ons voor te bereiden op het helpen van iedereen die geraakt wordt door deze vreselijke oorlog. Om er te kunnen zijn voor de vrouwen en kinderen die huis, haard, opa, vader, zoon en broer hebben moeten achterlaten in een oorlog die niemand begrijpt en die niemand wil. De verhalen en beelden zijn overal, raken ons diep en zijn meeslepend. En toch…… Laten we ook de mensen niet vergeten wiens verhaal niet op sociale media wordt gedeeld. Wiens verhaal niet in iedere talkshow op TV wordt verteld. Ze zijn er. Ook in Rilland en omgeving. Ook daarom terug naar de kerk, om helper te zijn, daar waar geen helper meer is.

In 1 Korintiërs 12, vers 12 t/m 27 omschrijft Paulus haarfijn waarom we elkaar nodig hebben om gemeente te zijn. "Want een lichaam is één geheel, maar bestaat wel uit verschillende lichaamsdelen". Ieder van ons is een lichaamsdeel van onze gemeente als één lichaam, een schitterend beeld. In de verzen 21 t/m 27 wordt het werkelijk prachtig neergezet, mijn favoriete zinsnede is deze,

 

"En God heeft het Lichaam zó gemaakt, dat Hij aan de delen die onbelangrijk lijken een belangrijke taak heeft gegeven. Zo komt er geen verdeeldheid in het Lichaam en zorgen alle leden even goed voor elkaar."

 

Om samen gemeente te zijn in Rilland, tot meerdere eer en glorie van Hem de Enige, moeten we een compleet lichaam zijn. Hiervoor hebben we iedereen nodig. Ook als u denkt dat uw bijdrage onbelangrijk is of er niet toe doet. Weet op basis van deze tekst dat dit niet zo is omdat "Hij aan de delen die onbelangrijk lijken een belangrijke taak heeft gegeven". Dit slaat voor mij ook terug op de verzen 8 t/m 11 waarin Paulus uitlegt dat we allemaal weliswaar verschillende gaven hebben "Maar al deze gaven komen van één en dezelfde Geest. En Hij geeft aan iedereen wat Hij wil en op de manier die Hij wil".  Zolang we ons hiervan bewust zijn en blijven kunnen we ook echt één gemeente zijn.

 

Terug naar de kerk.

Om gezamenlijk als één lichaam met vele gaven en talenten invulling en uitvoering te geven aan onze opdracht als Christenen ter meerdere eer en glorie van Hem de Enige.  

 

Namens de kerkenraad, met hartelijke groet,

 

Laurens Poesiat  

 


 

Archief